Некои елементи и симболи во ликовното обликување и толкување

„Човекот со својата склоност кон создавање симболи,несвесно ги обликува објеките и облиците во симболи и со тоа им придава голема психолошка важност“ - А.Џеф

Ликовните елементи и симболи можат да предизвикаат многу сложени впечатоци и визуелни ефекти. Затоа прашањето за визуелно описменување е императив без кој неможе да се замисли меѓусебно визуелно разбирање.Во интерес на брзото соопштување и примање на пораката, се поставува прашањето за симболиката.Карактеризацијата на симболите и елементите во овој текст не се со некоја апсолутна важност и истите подлежат на лични и културни фактори во одредени средини.
По хронологија најстаро и најосновно ликовно средство за изразување е линијата.Линијата сугерира низа визуелни постапки,насоки,облици,површини,светлости сенка, а над се го дефинира цртежот. Испрекината линија значи колебливост, правата-хоризонт,точност,кроткост,мека линија-нежност,лирика,јака линија означува директност и одлучност,брановидна- немирност,раскош, спиралата-динамика,цик-цак линијата значи неверност,нервоза и драматичност,вертикалата-идеал на исправеност.
Формата, како ликовен елемент,симболизира разни облици на манифестирање-еднаквост-нееднаквост,сличност,внатре-надвор,простор,целосно-делумно,волумен. Правоаголник симболизира површина,тло, круг-небо,вечност,светлост.Повеќеаголник значи алегориска фигура,невиност. Обележјата за претстави и симболи во природата, луѓето и животните може да се групираат во две целини и тоа фигуративност поврзана со имитативната реалност и претстави и симболи освестени во цивилизираниот урбан амбиент.Нивната визуелна читливост,преведена во апстрактна логика,геометризација и стилизација на осовремена форма, има заедничко значење во митско-религиските основи на минатото и сегашноста. Бојата е феномен на светлоста,Црната значи отсуство на светлина,темница,смрт,ад,жалост, но и свеченост и благоразумност.Белата е светлина,чистота,невиност,душевност,чест и мир.Бело-црно означува покорност,чедност,осветлување и затемнување.Црвената симболизира-топлина,емоции,љубов и омраза, револуција,храброст,крв и оган,моќ. Сината симболизира, небо,вистина,верност,нежност,ладнина,вода.Со еден збор секоја боја носи своја симболика, светлите бои ја истакнуваат радоста,живоста,оптимизмот,особеноста и доброто, додека со загаситите бои се означува песимистичкиот аспект на светот и животот,безбожност,грев.
Во разни историски периоди постоела разновидна симболика во иконографијата.
Успешното комбинирање на елементите и симболите во хармонични односи даваат убава композиција со богатство семјотички и семантички пораки, чиј пат на сознание е логичен и ја активира свеста.

Изложба на Димитар Лазов-Лав

Во изложбениот салон на Високообразовната приватна установа, Меѓународен славјански институт во Свети Николе, за Велигденските празници беше отворена изложба на слики насловена како „Предели2“ од ликовниот уметник Димитар Лазов Лав. На изложбата се застапени триесеттина платна во масло и акрилик техника на кои се претставени живописни пејзажи од Овчеполието.

Изложба на шарени јајца

По повод големиот христијански празник Велигден, во изложбениот салон на ЦК„Ацо Шопов“-Штип, беше отворена изложба на декорации на јајца и ученички цртежи од учениците на основните училишта во општината и предучилишните установи„Вера Циривири-Трена“ и „Астибо“. Жири комисијата составена од етнолог,политиколог и советник, без ликовен педагог пристрасно и нестручно ги додели наградите.

Креативно украсување Велигденски јајца

Јајцето, според преданието е симбол на нов живот и е неизоставен дел од Велигден. Велигденските јајца се бојадисуваат на Велики четврток, а од креативноста на декоратерот, зависи нивниот изглед. Според нашите обичаи најпрво се бојадисуваат три црвени јајца кои ја симболизираат пролеаната крв на Исус и светото тројство.
Но за симболизацијата на јајцето има и многу други верувања за кои се зборува во христијанството.
За техниките на декорирање истотака многу е пишувано , но овде ке се потсетиме самона некои: шарање со лушпи од кромид, тролист, восок, техника на гребење, колажирање, витраж, тренди јајца, игра со бои( во најлон,чорап и сл).

Природата како инспирација за ликовно творење

„Уметноста е една хармонија паралелна со природата“ - Сезан

Актуелните истражувања на потенцијалите на пејзажот и потребите за хармоничен развој на разновидни пејзажни просторни целини што не опкружуваат, доведуваат до видни промени.
Покрај природните феномени и просторната урбанизација (изградба на современи патишта, рекреативни, индустриски и други објекти), имаат голем удел во промената на пејзажот. Но, истотака и уметниците внесуваат промени во пејзажот со обликување објекти, споменици, просторни скулптури и сл., како и со визуелно-влијателна анализа би можеле да извршат визуелно влијание и импресија за она што може да биде пластичен пејзаж на иднината. Оваа визуелна комуникација е нов вид уметничка форма или истражувачка дисциплина, која се занимава со интеракција меѓу живите организми ( луѓето) и околината. Оваа постапка опфака сценариско-визуелен приод кон извесен пејзаж. Притоа се модифицираат серија мапи слики и цртежи,(понекогаш користејки софтвер,електронски средства, холографии,слајдови,снимки и скици од птичја и хоризонтална перспектива.
Свртувајки се кон колектината свест уметникот врши значајно влијание и на општествената свест, завизијата на иднината. Сликата, визуелната претпоставка за трансформирање на пејзажот варира според расположивите информации. Сликарите креираат варијабили како еколошки модели.
Во светот постојат вакви примери, каде што уметниците на разни начини визуелно ја претставуваат можната иднина на природната средина. Ваквата ликовна креативност е во служба на екологијата и треба да се сфати како изнаоѓање креативни поттикнувања за амбиенталната означеност на пејзажот и негова хуманизација за идните поколенија.

Детско ликовно творештво

Детето е единствено суштество, кое во својот развиток, низ ликовното образование и творење во ликовната област, може да се оформува како креативна и творечка личност. Детското ликовно творештво е специфично, бидејќи никогаш не е копија на средината, туку реалност видена низ детските очи и еден вид трансформација на искуството. Затоа ликовната педагогија е од првостепена важност како во училиштата така и вон нив, во општествената и културна средина.
Не така оддамна во нашиот град активно работеа и меѓусебно соработуваа ликовните секции од ОУ, Ликовниот клуб при Центарот за детско творештво „Вита Поп-Јорданова“,кој по дваесетгодишно опстојување и со богата збирка на детски ликовни творби од локален,регионален и државен карактер, неславно згасна. Истата судбина ги снајде и ликовните студија при Домот на младите и Центарот за култура „Ацо Шопов“, кои ја негуваа ликовната култура и творештво кај младината, а поради несоодветна подршка од општествената средина згасна и ликовната активност на Општинското здружение на ликовните педагози и Регионалниот актив на ликовните педагози.
Единствено опстојува Друштвото на ликовните уметници на Штип, но и тоа го губи чекорот со времето и со начинот на ваквата стратегија и децентрализација на културата можеби и тоа за кусо време ке згасне.
Сите овие институции и уметничката галерија со чесни исклучоци даваа свој голем придонес во афирмирањето на детската ликовна уметност и творештво и беа расадник за подмладок на идни ликовни творци и љубители на ликовната уметност. Време е некој навистина да се замисли како ја негуваме ликовната традиција кај нас и да се заложи за реафирмирање на ликовниот потенцијал кој е основа за новото,урбаното и современо дизајнирање и естетско живеење во 21 век.

Наградени ученици од ПООУ„Гоце Делчев“-Штип,за успешно креативно трансформирање на Априлијада-11

маскарада

Зборот маска означува образина со која може да се покрие лице во целост или делумно, со цел да се промени физиономијата или да се сокрие сопственото лице. Сите средства со кои може да се изврши трансформацијата на едно лице (мустаки,брада, перика, лажен нос,шминка и сл.), се употребуваат од дамнешни времиња за различни потреби: свечености, верски обреди,забави,карневали и др. заради прикривање на вистинскиот идентитет.
Уште примитивниот човек употребувал маски и се облекувал во комплетни костими. Старите Грци и Римјаните во театрите од своето време ги употребувале маските изработени од дрво или кожа, а слично употребувале маски и Ескимите, Индијанците,племињата во Африка и многу други народи кои низ тр5адиционално церемонијални претстави и до денденес ја употребуваат маската, бидејки таа носи ликовни елементи, возбуда, таинственост,богатство на форми,шареноликосњт од материјали и разновидност во функцијата и примената.
Меѓу маските се сретнуваат човечки и животински ликови, комбинирани, имитативни,мистично-религиозни итн. Маската на нашите простори се употребувала како реликт на паганството во обредни свечености со елементи на спектакуларност,драматичност и игра при коледарски,суроварски и покладни ритуали и други игри за истерување на лошите духови, за плодност и берикет но и за забава априлијада и карневал.
Така деновиве бевме сведоци на масовно организирани маскаради и карневали ширум републикава во кои учесниците со сопствената креативност успешно визуелно-естетски се трансформирале во разни персонификации кои предизвикуваат ликовно-естетска и духовна реакција кај гледачите,