Од мојата пракса

Во Законот за основно и средно образование постои член со кој се дава можност ученик,т.е. неговите родители, во рок од три дена по заклучување на оценката на советот на предметните наставници, да вложи приговор на наставничкиот совет. На овој приговор наставничкиот совет е должен по разгледувањето да донесе одлука и да формира неутрална стручна комисија која ќе го провери знаењето на ученикот и исправноста на оценката. Иако оваа мерка е релативно нова и ретки се реакциите, сепак повремено се појавува.
Пред две години, претерано амбициозни родители - колеги, чиј ученик континуирано одличен, само по ликовно со годишна оценка мн.добар, вложија приговор до наставничкиот совет, сметајки дека нивното дете неправедно и тенденциозно е оценето по овој предмет. На советот предметниот наставник постапувајки по стандардите за оценување аргументирано ја образложи оценката. Советот без да ги земе предвид образложенијата и без да донесе одлука за формирање независна стручна комисија, на предлог на одделенскиот раководител со гласање оценката на ученикот ја коригира од мн.добар на одличен, со што ја задоволи желбата на родителите, но флагрантно ја прекрши постапката и го потцени долгогодишното педагошко искуство на наставникот и неговата стручност за ликовно-естетко вреднување и оценување.
Заради објективноста при оценувањето за што се донесени и стандардите од БРО, сфаќањето на праведноста и другите видувања на протекционизмот, истиснување на необјективното и неправедно оценување, добро е што постојат овие мерки и постапки, но не и да се злоупотребуваат на било чија штета. Наместо тоа добро би било советите повеќе да се залагаат за спроведување на студиозни анализи, анкети, чек листи и сл., за да го пронајде секој свој член во доменот на своите обврски, а не бегло и нестручно да донесува решенија и одлуки кои би нарушиле нечиј углед и авторитет.